عمر را چون شمع سوزاندم دو دستی پای تو
فارغی با ما چه دارد می کند غم های تو

در ازل حسنت قسم خورداست کند با ما ستیز
در نبرداست با دل و جانم عجب سودای تو

با من ای نامهربان تا کی کنی اینگونه تا
می کشد آخر مرا غم ناله ی شبهای تو

در هراسم دل بمیرد در هیاهوی فراق
بـوالعجب از شیوه ی مهمان نوازی های تـو

گرچه هستی شهره در عاشق کشی و دلبری
با چنین اوضاع سپردم دل قد رعنای تو

شکوه از دستت ندارم هرچه آزارم کنی
شیوه ی دیرینه دارد جور نا پیدای تو

بی تو من لبریز اندوه و پر از دلتنگیم
یک شبی بازا ببین دل را چه کردم پای تو

گفتی بده دل بر من دادم دل دیوانه
چون کولی مجنونی افتاده به هر خانه

گفتی تو بگو شعری گفتم غزلی تازه
از قامت ناز تو ای دلبر فتانه

گفتی بده پیمانه از آن می خمخانه
دادم به طرب جامی چون ساقی میخانه

بردی به رخت غمزه دادی به دلم لرزه
در دام جنون افتاد از شوق تو جانانه

گفتی بکشم شانه بر زلف تو فرزانه
حیف است به چنین زلفی دستی بکشد شانه

کردی به هزار عشوه در خانه ی من رخنه
کردم دل و این دیده در پای تو دیوانه

غزل لیلی من دگربس است
باصدای وجی الله شیخی 
ازدفترشعر۱۳۹۵

برای دریافت فایل دکلمه اینجا کلیک کنید

نشسته روی قایقی برای جستجوی تو
رسیده ام به پای خط ندیده دیده روی تو

ازاین حضورموج ها رسیده ام به انتها
دراین غروب غمزده چه میدوم بسوی تو

مرا ببر از این حصار از این حصار غمگسار
شکسته غم سبوی من قسم به حسن وموی تو

بیابیا که خسته ام به مرگ خود نشسته ام
دراین دمی که می روم نمیرد آرزوی تو

به گل نشسته قایقم بیا تو ای شقایقم
به دشت و باغ می وزد ترنمی ز بوی تو

برای دریافت فایل صوتی دکلمه اینجا کلیک کنید . 

شعر یاد دارم در زمان کودکی
از دفتر شعر ۱۳۷۵
درسبک نیمائی
باصدای خنیاگرانه ودکلمه زیبای
قربان شیخی

برای درفایل فایل صوتی دکلمه اینجا کلیک کنید 

‍ بدلم شور بده تا غزلی تازه بسارم
به لبم بوسه بنه تا به لبت بوسه به بازم

سر صبحست چه کشی عربده هی ناز بیائی
من مجنون ز برت دیده و دل را بگدازم

تو به عهدت چه بپائی وبه عهدت چه نپائی
من کافر به سجودت به عبادت به نمازم

به رخت طرفه بریزی وبه صد غمزه بتازی
تو همان بنده نوازی ومن آن شاه نوازم

نه رهایت کنم ای جان نه شکایت ز تو بتوان
بده شوری به شعورم که تغزل به نوازم

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.

 ‍ دلداده ی ماهی شد آشفته ی گیسوئی
شیدای پریروئی دیوانه ی ابروئی

دل دست یکی شوخی افکنده عنان خویش
وان مست به طنازی او شهره به بد خوئی

عمرم به چنین وضعی دادم به هدر باری
گاهی به پریروئی گاهی به جفا جوئی

دانسته دل خود را دادم به دلازاری
او می برد این دل را چون گاه به هر سوئی

در زلف پریشانش چنکی چو زدم من دوش
صد شکوه ازو کردم گفتم که تو بد خوئی

برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک کنید.